- сыйла
- дарить
Алтай-Орус сöзлик. 2009.
Алтай-Орус сöзлик. 2009.
сыйлақтау — (Түрікм.: Красн., Таш., Ашх., Көнеүр.) сыйлау, сый тарту, бәйге теру. Бір кілем апарып, с ы й л а қт а п қайтсам (Түрікм., Көнеүр.). [Түрікменше сылаг сый; ал сылагламак сыйлау, бәйге беру (Туркм. рус. сл., 1940)] … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
сыйлықтау — қ. сыйлақтау … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
алатын алдаштай көру — (Сем.: Ақс., Көкп.) бас ию, жоғары тұту, қадірлеу. Ол Ахметті а л а т ы н а л д а ш т а й к ө р е д і (Сем., Көкп.). Діни ұғымға байланысты шыққан сөз. Алтай тілінің құманды диалектісінде: алдачы ажал періштесі, өлген адамның жанын алатын рух (Н … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
сыналту — (Монғ.) сынау... мергендік с ы н а л т у, кедергілі жүріс, азаматтық қорғаныс... 8 түрлі сайысқа түсті («Ж. өмір», 15.05.1986). Жуықта Өлгийдегі спорт залында волейболдан жастар арасындағы 1983 жылғы чемпион с ы н а л т у бәсекесі болып өтті («Ж … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
арзанқолдау — сын. Қымбат емес; сапасы төмендеу, қарапайым. Тарығып, қабағы ашылмай қойған соң қайтсін, бәйбішеге деп а р з а н қ о л д а у бір машина сыйлаған (Р. Отарбаев, Біздің ауыл., 165). Бұрышта шағын а р з а н қ о л д а у кілем жатушы еді (Н. Дәутайұлы … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
қарияшыл — сын. Қарияларды сыйлағыш, қариялардың сөзін сөйлегіш. – Бұл жайында қариялар не болжам айтады? – деп Тәліптің аяқ астынан қазақшыл, қ а р и я ш ы л бола қалып сұрау беруі де шын ниеттен шыққан сөз еді (О.Сәрсенбаев, Жақсының., 92) … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
мектеби — қ. мектептес. 1962 жылы жаз ортасында мен бала шағамды ертіп, Баянауылда тұратын м е к т е б и досымның үйіне бардым (М.Әлімбаев, Көңіл күнд., 78). Ә.Сұлтанов өзінің м е к т е б и досының адамгершілігін сыйлаған да, қарындасын қалыңмалсыз қосқан… … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
пейілділік — зат. Адал пейілдік, ақ ниеттілік. Есен мен зайыбының ашық қабақ, ақ көңілмен сыйлағанның өзі кең п е й і л д і л і к т і ң, жомарттықтың белгісіндей болды (Ж.Тұрлыбаев, Семсер, 165) … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
фазенда — зат. жаңа. Ауқатты адамдардың қала сыртындағы үй жайы, шаруашылығы. – Саған Түргендегі ф а з е н д а м д ы сыйлағым кеп жүр, деді Атағұл (Ж.Қорғасбек, Жынды қайың, 113) … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі